Dit model is volgens mij niet weg te denken uit welke persoonlijke vaardigheden training dan ook. Het werd al gebruikt in de jaren 90 bij een training van de Universiteit Utrecht waar ik toen werkte.
Een (relatief) eenvoudig model dat enorm krachtig is in de uitwerking. Ook hier is oefening nodig, het blijkt voor veel personen toch erg lastig om precies te formuleren welk gedrag de oorzaak is van een bepaald gevoel. Te vaak gebruiken we ‘boven over’ termen over het gedrag van iemand omdat we niet vanuit de observatie praten maar meer vanuit ons eigen gevoel. Het is als professional zeer waardevol om te leren om scherp te zijn op het benoemen van het gedrag. Met vaagheden help je niemand, feedback is dan niet zinvol maar eerder frustrerend.
Voor een trainingsacteur is het leuk om in een rollenspel met dit model te spelen (deelnemers leren het te gebruiken), en uiteraard ook erg waardevol om te hanteren in het contact met deelnemers. Dat we beginnen met Tops en eindigen met Tips is dan ook evident.
